Na przełomie XIX i XX wieku nazwisko Ferrein było w Moskwie znane tak dobrze, jak nazwiska złotnika Faberge czy śpiewaka Szalapina. Znano je także na świecie - zwłaszcza wśród chemików, botaników, lekarzy czy farmaceutów - ponieważ Ferreinowie należeli do elity uczonych i przedsiębiorców, i dzięki swojej pracowitości i umiejętności wprowadzania innowacji cieszyli się szczególnym uznaniem, a firmę farmaceutyczną, zarządzaną przez Woldemara Ferreina, można było uznać za wzór. Daisy Ferrein opisuje swoje dzieciństwo spędzone w Moskwie, sielskie dni w majątku Butowo czy w Szwajcarii. Pisze z uczuciem o charyzmatycznym dziadku, utalentowanej muzycznie babci i ukochanym rodzeństwie, o rodzinie, którą łączyły niezwykle silne więzy. A także o miłości swojego życia, mężu, Polaku, Józefie Wagnerze. Historia nie oszczędziła rodziny Ferreinów. Pozbawieni przez bolszewików majątku, cierpieli głód i skazani zostali na tułaczkę, aż wreszcie rozjechali się po świecie. Drrugą ojczyzną Daisy stała się Polska, a potem USA. Jej wspomnienia, choć pisane jedynie z myślą o wnukach, są wyjątkowo cennym i unikalnym dokumentem minionej epoki.

Apogeum II wojny światowej. Ludzie próbują odnaleźć się w świecie, w którym rządzi nazistowski terror, a życie ludzkie wydaję się kruche i niepewne. Czy w czasach zagłady uda się ocalić miłość i przyjaźń? Jak wiele można poświęcić i jak daleko trzeba przesunąć granice moralności, by walczyć z wrogiem? Akcje sabotażu, operacje wywiadowcze, brutalna działalność Gestapo, zdrajcy i szmalcownicy, brawurowe ucieczki, a w tym wszystkim pojedynczy człowiek ze swoimi namiętnościami, wątpliwościami i słabościami, gdzie nic nie jest czarno-białe i oczywiste.